Witam na moim blogu po dłuższej przerwie. Brak wpisów jest spowodowany (wiem, że to nie usprawiedliwia) tym, że ostatnio dużo się dzieje. Tematów do wpisów przybywa, niestety doba ma jedynie 24 godziny, a i odpocząć czasem należy.
Ustawą z dnia 16 maja 2019 r. o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta dokonano kardynalnych zmian, mających wpływ na działalność podmiotów leczniczych, przede wszystkich tych realizujących stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne (szpitale). Oczywiście to także krok milowy dla małoletnich pacjentów i ich rodziców. Mianowicie, w ramach prawa pacjenta do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej (tej niepolegającej wprost na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, tj. zabiegów, rekonwalescencji itd.) nasz ustawodawca (najpierw rząd, bo to projekt Ministerstwa Zdrowia, a teraz 16 maja posłowie) zapewnił ustawowe prawo małoletniego i znacznie niepełnosprawnego do pobytu wraz z nimi w podmiocie leczniczym rodzica lub opiekuna za darmo.
Wyjaśniając: małoletni to człowiek przed osiemnastką, osoba o znacznym stopniu niepełnosprawności to, skracając ustawę o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, osoba z orzeczonym znacznym stopniem niepełnosprawności, czyli z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolna do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagająca, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.Wyjaśniając: małoletni to człowiek przed osiemnastką, osoba o znacznym stopniu niepełnosprawności to, skracając ustawę o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, osoba z orzeczonym znacznym stopniem niepełnosprawności, czyli z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolna do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagająca, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.
Jak informuje Ministerstwo Zdrowia, w pierwotnej wersji projektu ustawa miała dopuszczać pobieranie opłat za posiłki wydane rodzicom, użytkowanie pościeli i korzystanie z dodatkowego łóżka udostępnionego przez szpital, jednak według uchwalonej ustawy za pobyt opiekuna w szpitalu pacjent nie może ponosić opłaty. W zamierzeniu Ministerstwa i, co oczywiste, w życzeniu dyrektorów szpitali koszty te będzie ponosiło Państwo w ramach pieniędzy publicznych.
Na pewno cieszą się rodzice i opiekunowie, jest bowiem oczywistym, że pobyt przy chorym osoby bliskiej poprawia wyniki leczenia. Powoli zaczyna się martwić kadra zarządzająca – czy otrzyma na ten cel odpowiednią ilość środków. Ustawa wchodzi w życie w terminie 14 dni od jej uchwalenia, co zapewne nastąpi niebawem, zwłaszcza mając na uwadze zbliżające się posiedzenie Senatu. Będę informował o wejściu w życie i działaniu w praktyce tej regulacji i jej skutkach, tak dla podmiotów leczniczych jak i pacjentów.